‘Mannelijkheid is een groot probleem’, meldde Trouw afgelopen
zaterdag op de voorpagina. Stevo Akkerman interviewt Jan Willem
Duyvendak, hoogleraar sociologie (1959): ‘Op zoek naar verklaringen voor
rellen en rechts populisme wordt gesproken over achterstanden en
cultuur. Maar misschien moeten we het eens over de man hebben. Waar moet
die nog respect aan ontlenen?’ Dat herken ik. En ik onderken ook de
filosoof die Duyvendak (sinds 1987, Groningen en Parijs) ook is. Waaraan
kunnen wij, 
…, tegenwoordig ons (bestaans)recht nog ontlenen? Er zijn zelfs geen
goede woorden, laatst staan adequate begrippen om het probleem mee aan
te vatten. ‘Feminisme’ heeft een Wikipedia-lemma van ruim 6600 woorden
en allerlei foto’s en literatuurverwijzingen; ‘Masculinisme’ telt amper
5% van dat aantal. Tel uit je winst. Al geruime tijd loop ik (intussen
kan ik schrijven ‘liep‘ ik) rond met dit probleem van de
zogeheten masculinistische zelfrechtvaardiging (de tegenwoordige tijd
‘loop’ resp. verleden tijd ‘liep’ is hier ook letterlijk bedoeld). Al
sinds langer geleden dan ik me kan herinneren, liep ik tot begin van
deze maand met toenemende pijn in mijn voeten. Maar vanuit een
natuurlijk helemaal fout idee van zogenaamde mannelijkheid wou ik niet
toegeven aan die pijn – tot ik, een week of wat geleden, me realiseerde
dat ik zo toegaf aan een neiging tot slachtofferisme*.
Sindsdien ben ik onder behandeling van zowel een podotherapeut als een pedicure – en alles is steeds mooier anders aan ‘t worden. De podotherapeut verdient speciale aandacht. Het is Alfredo Pugliese, Master COVD (≈ Chronische Voet en Orgaan Disfunctie). Dat is een begrip dat betrekking heeft op het verband tussen de stand van voor- en achter-voet (valgus-varus), de statiek en orgaan-klachten die daardoor kunnen ontstaan. Hij werkt uitdrukkelijk vanuit een integrale kijk op de mens waarin de mens bestaat uit: geest / aetherlichaam, mechanica, bio-chemie/-fysica en elektronica; deze systemen maken dat de mens met een gezonde geest in een gezond lichaam (mens sana in corpore sano) kan leven). Pugliese maakte een soort beeld-
met-uitleg van mij dat ik hier gekopieerd heb, waarvan u een deel hier ziet, het volledige beeld vindt u op De ster Online (ik zie voor mijn geestesoog een variant van de configuratie van mijn aetherlichaam, zie desteronline.nl/covid-19-en-het-aetherisch-lichaam) oftewel een een software variant van de Röntgenfoto.
De pedicure maakte geschiedenis in mijn medisch-fysiologisch-orthopedische vakkennis door mij te instrueren nieuwe schoenen van minstens één maat groter dan tot nu toe gebruikelijk te kopen en – en dat was echt nieuw – pas aan het einde van de dag naar de schoeiselwinkel te gaan omdat ‘je dan bijna een half etmaal verticaal op je voeten hebt gestaan en gelopen, zodat een aanzienlijk deel van je lijfelijke hardware in de schoenen gezakt is’, aldus haar toelichting. ‘Tel uit je winst’, dacht ik bij mezelf, toen ik dit leerde. De uitdrukking ‘De moed zakt mij in de schoenen’ kwam bij mij boven – wàt een verborgen wijsheid leeft soms in de taal EN in de woorden over voeten en zo!
Meld u aan voor De Ster nieuwsbrief (U ontvangt een bevestigingsmail)
recent commentaar